Τα παιδιά προσέρχονται πολλές φορές στον οφθαλμίατρο με ενοχλήσεις διαφορετικού τύπου από τους ενήλικες, όχι μόνο επειδή οι παιδιατρικές παθήσεις διαφέρουν αλλά και επειδή τα παιδιά δεν είναι ικανά να εξηγήσουν στους γονείς τους, γιατί για παράδειγμα ανοιγοκλείνουν τα βλέφαρά τους.
Ο καθορισμός της διάγνωσης και της αιτιολογίας της ενόχλησης αποτελεί πρόκληση για τον παιδοοφθαλμίατρο και έγκειται στην εμπειρία του για να θέσει τη σωστή διάγνωση και να καθησυχάσει τους γονείς, χωρίς περιττές εξετάσεις που ταλαιπωρούν τα παιδιά, αλλά και χωρίς να του ξεφύγουν παθήσεις απειλητικές για την όραση ή τη ζωή του παιδιού.
Όταν οι γονείς διαπιστώσουν για πρώτη φορά το συχνό ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων στο παιδί τους συχνά υποθέτουν ότι πρόκειται για εκούσια συμπεριφορά, η οποία μπορεί να διακοπεί λέγοντας στο παιδί να σταματήσει.
Όταν όμως το τικ αυτό δεν υποχωρεί ή επιδεινώνεται οι γονείς ανησυχούν μήπως υπάρχει κάποια πάθηση που το προκαλεί.
Είναι αλήθεια ότι το ανοιγόκλεισιμο των βλεφάρων μπορεί μερικές φορές να οφείλεται σε αλλεργική επιπεφυκίτιδα, σε αερινή επιπεφυκίτιδα ή σε βλεφαρίτιδα. Η εποχιακή εμφάνιση το τρίψιμο των οφθαλμών, η ερυθρότης του επιφεφυκότα και έλεγχος στην σχισμοειδή λυχνία από τον οφθαλμίατρο συνήθως τεκμηριώνουν τη διάγνωση.
Όταν το ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων αφορά μόνο το ένα μάτι μπορεί να αποτελεί εκδήλωση πρόσφατου στραβισμού και το τικ γίνεται για την αποφυγή της διπλωπίας. Στην περίπτωση αυτή ο πλήρης οφθαλμολογικός έλεγχος και ο έλεγχος της οφθαλμοκινητικότητας θα επιβεβαιώσει ή θα αποκλείσει την ύπαρξη στραβισμού.
Σε μία μεγάλη ομάδα παιδιών με έντονο ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων και με φυσιολογική οφθαλμολογική εξέταση, το τικ των βλεφάρων οφείλεται σε άγχος των παιδιών. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να καθησυχάσουμε τους γονείς ότι πρόκειται για μία καλοήθη κατάσταση η οποία θα παρέλθει μόνη της. Πολλές φορές η ανησυχία των γονέων επιτείνει το τικ των παιδιών, ενώ όταν ηρεμήσουν οι γονείς μειώνονται ή σταματούν τα συμπτώματα στο παιδί.
Όταν το παιδί μισοκλείνει τα μάτια συνήθως οφείλεται σε διαθλαστικά προβλήματα και ο πλήρης οφθαλμολογικός έλεγχος και η χορήγηση των κατάλληλων γυαλιών εξαφανίζουν το πρόβλημα.
Όταν το παιδί κάθεται κοντά στην τηλεόραση συνήθως δεν υπάρχει μειωμένη όραση, σχεδόν όλα τα παιδιά πηγαίνουν κοντά από ενδιαφέρον θέλοντας να αποτελέσουν μέρος του θεάματος.
Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις ο έλεγχος της οπτικής οξύτητας και η σκιασκοπία θα καθορίσουν αν οι οφθαλμοί είναι φυσιολογικοί ή όχι.
Επίσης ανώμαλη θέση της κεφαλής είναι συχνή παιδική εκδήλωση.
Αυτή μπορεί να οφείλεται σε οφθαλμικές ή μη οφθαλμικές παθήσεις.
Τα συνήθη οφθαλμικά αίτια είναι ο παραλυτικός στραβισμός, ο νυσταγμός και τα διαθλαστικά σφάλματα με πιο συχνό τον μεγάλο λοξό αστιγματισμό.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να γίνεται πλήρης οφθαλμολογική εξέταση, εξέταση οφθαλμοκινητικότητας, έλεγχος στερεοσκοπικής όρασης και οπτικού πεδίου, έλεγχος διαθλαστικής ανωμαλίας μετά από κυκλοπληγία και σκιασκοπία και έλεγχος για νυσταγμό.
Αν η οφθαλμολογική εξέταση είναι φυσιολογική ο ορθοπεδικός και ο παιδίατρος θα πρέπει να κάνουν περαιτέρω εξετάσεις για να ευρεθεί η αιτία.
