Λέγοντας μαθησιακές δυσκολίες εννοούμε μια νευροβιολογική διαταραχή κατά την οποία υπάρχουν εγκεφαλικές δυσλειτουργίες, οι οποίες μπορεί να επηρεάσουν την ικανότητα του ατόμου για ανάγνωση, γραφή, συλλαβισμό, αριθμητικούς υπολογισμούς ή επεξεργασία των πληροφοριών που λαμβάνουν από το περιβάλλον.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι Μαθησιακών Διαταραχών, όπως η διαταραχή της προσοχής, διαταραχή στον προφορικό ή στον γραπτό λόγο, διαταραχή εκτέλεσης αριθμητικών πράξεων και άλλες Μαθησιακές δυσκολίες παρουσιάζουν σύμφωνα με πολλές έρευνες περισσότερο από το 5% του πληθυσμού. Πιθανόν να είναι πιο συχνές στα αγόρια και εμφανίζονται σε όλα τα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα.
Τα παιδιά με Μαθησιακές διαταραχές μπορεί να έχουν φυσιολογική νοημοσύνη.
Πολλές ιατρικές ειδικότητες μπορούν να συνεισφέρουν και να βοηθήσουν τα παιδιά αυτά, όπως η παιδιατρική, η νευρολογία, η ψυχιατρική, η ενδοκρινολογία, αλλά και η οφθαλμολογία.
Ο ρόλος του παιδοοφθαλμιάτρου σ’ αυτή την περίπτωση είναι πολύ σημαντικός, διότι θα πρέπει μετά από σχολαστικότατη οφθαλμολογική εξέταση να εξακριβώσει κατά πόσο μικρές οφθαλμολογικές παρεκκλίσεις μπορεί να έχουν σχέση με την Μαθησιακή δυσκολία του παιδιού.
Έχει παρατηρηθεί ότι αρκετές φορές μικρές διαταραχές της όρασης υπερεκτιμούνται και τα παιδιά υποβάλλονται σε άσκοπες και παρατεταμένες ορθοπτικές ασκήσεις και άλλοτε να υποεκτιμώνται και να μη γίνεται η κατάλληλη θεραπεία η οποία θα μπορούσε να βοηθήσει το συγκεκριμένο παιδί.
Ο παιδοοφθαλμίατρος θα πρέπει να κάνει ένα πλήρη έλεγχο για την ύπαρξη κάποιας διαθλαστικής ανωμαλίας και να χορηγήσει τα κατάλληλα γυαλιά αν χρειάζονται.
Επίσης να κάνει πλήρη ορθοπτικό έλεγχο για να ελέγξει αν υπάρχει πλήρης διόφθαλμη όραση, και να αποκλείσει την ύπαρξη μόνιμου ή διαλείποντα στραβισμού.
Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην αξιολόγηση της μακρινής και κοντινής όρασης της διόφθαλμης συνεργασίας των ματιών, της σύγκλησης και της προσαρμογής
Πρέπει να διαπιστώσει αν υπάρχει εγκεφαλική δυσλειτουργία ή είναι κακή σχολική επίδοση λόγο οφθαλμολογικών προβλημάτων.
Είναι γνωστό ότι παιδιά με κακή όραση ή με δυσκολία στην σύγκληση και την προσαρμογή έχουν κακή απόδοση στο σχολείο και αυτό συχνά αποδίδεται σε αμέλεια ή αδιαφορία του παιδιού από τους δασκάλους και τους γονείς ενώ το αίτιο είναι οφθαλμολογικό.
Σε έρευνα που είχα κάνει με άλλους συναδέλφους από το Νοσοκομείο Παίδων προ ετών, είχαμε διαπιστώσει ότι περίπου το 15% των παιδιών στην πρώτη τάξη του Δημοτικού είχαν κάποιο οφθαλμολογικό πρόβλημα και τα περισσότερα εξ’ αυτών δεν το γνώριζαν. Το ποσοστό αυτό ήταν περίπου το ίδιο είτε αφορούσε παιδιά εργατικών είτε αστικών είτε αριστοκρατικών (ακριβά ιδιωτικά σχολεία) περιοχών της Αττικής, απλά τα παιδιά των εύπορων οικογενειών γνώριζαν το πρόβλημά τους σε μεγαλύτερο ποσοστό.
Όταν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα είναι αυτονόητο ότι αυτά θα πρέπει να αντιμετωπισθούν άμεσα.
Σε πολλές περιπτώσεις τα οφθαλμολογικά προβλήματα είναι ελαφρά και εκεί πρέπει να αξιολογηθεί κατά πόσο αυτά μπορεί να σχετίζονται με τις Μαθησιακές δυσκολίες του παιδιού. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ένα λεπτομερές ιστορικό από τους γονείς και η συνεργασία με τον θεράποντα παιδίατρο μπορεί να λύσει το πρόβλημα, ώστε κανένα παιδί να μη μείνει αβοήθητο οφθαλμολογικά, αλλά και να μην υποβάλλουμε σε άσκοπες οφθαλμολογικές θεραπείες παιδιά που δεν πρόκειται να βοηθηθούν από αυτές.
